با کسانی دوستی کنید که حجاب نداشته باشند...البته بین خودشان و خدا.
در آغاز دوستی، بینایی دوستتان را به دقت امتحان کنید و مطمئن شوید که در هنگام فقر و مصیبت، تنها خودش را نمی بیند.
به هنگام «گُزیدنِ» دوست، کسی را انتخاب کنید که از «گَزیدنِ» دوستانش با حرفهای نیش دار، خودداری کند!
به دوستی با کسی فکر کنید که می کوشد حتی به گناه فکر نکند!
دوستی برگزینید که در عینِ بی هوایی، آب و هوای چشمش بسیار مرطوب باشد، بویژه در سحرگاهان.
در انتخاب دوست، به نقاط ضعف او نگاه کنید، و در ادامه ی دوستی، به نقاط قوتش.
زیبا حرف زدن، یک ملاک انتخاب دوست است و ملاک دیگر، زیبا سکوت کردن.
دوست را باید در روشنی دید و انتخاب کرد. آنها که در ظلمات گناهند، نمی توانند دوست خوبی بیابند.
کسی که دوستانش را تنها از روی «زیبایی ظاهری» انتخاب می کند، به «زشتی باطنی» گرفتار خواهد شد.